Het is alweer een hele poos geleden (25-11-2006) dat we onder de noemer ‘bomen voor het leven’ een boom voor Karin geplant hebben in het Koningin Wilhelminabos.
“Een ere-monument voor mensen die aan kanker zijn overleden.” Zo beschreef een bezoeker de Gedenkplek in het Koningin Wilhelminabos. Op deze Gedenkplek staan glaspanelen met namen van dierbaren die aan kanker zijn overleden. Namen die de herinnering levend houden.
Rondom de Gedenkplek vormt zich nu een bos. Dat bos symboliseert het leven. Het groeit, biedt beschutting, sterft af en geeft daarmee leven door. Het bos biedt ook rust en ruimte voor onze herinneringen, voor vreugde, voor verdriet.
Het Koningin Wilhelminabos herbergt inmiddels namen van duizenden mensen. Elke naam op een glaspaneel bij de Gedenkplek is een klein monumentje. Een monumentje voor iemand die een ongelijke strijd verloren heeft. Maar ook voor iemand die anderen zo dierbaar was, dat zij de herinnering aan hem of haar op deze manier willen levend houden. Meer over het bos kun je hier lezen. Hieronder krijg je een indruk van de gedenkplaats (vandaag door een laag ijs verhuld), met daartussen ook de vermelding van Karin.
Als je dan iets verder loopt als Meike staat, sta je als het ware aan het begin van het bos dat men in 2006 aangeplant heeft. Wanneer je vanaf daar gaat tellen staat Karin’s boom in de 12e rij. Deze rij is te herkennen aan borde je met beerde erop (zie hieronder).
Wanneer je de rij gevonden hebt is het de 3e boom.
Ik vond het weer heel fijn om er met Meike geweest te zijn.